Stop! Źle!
Dla kogo? Dla młodszych przedszkolaków
Dla dzieci, które mają kłopoty ze wskazywaniem części własnego ciała
Kluczowe pojęcia: wskazywanie i nazywanie części własnego ciała
Oczekiwania programowe
Dzieci będą:
-
wskazywać części własnego ciała
Materiały
-
nie są potrzebne
O matematyce
Najprostsze zadania z orientacji w przestrzeni polegają na wskazywaniu i nazywaniu części własnego ciała. Dorosły nazywa i wskazuje części swojego ciała, a dzieci pokazują te części u siebie. Małe trzylatki bez trudu pokazują, gdzie miś ma ucho, gdzie oko, a gdzie brzuch i plecy. Gorzej jest z pokazaniem szyi, gdyż tę część ciała słabo dziecko doświadcza, a też rzadziej pytają o nią dorośli
W zadaniu dzieci pilnują, kiedy nauczycielka pomyli się i źle nazwie część własnego ciała
Praca nad zadaniem forma: cała grupa
-
Stań z dziećmi w kręgu.
-
Nazywaj i dotykaj różnych części swojego ciała, na przykład: nosa, kolana, ucha, brzucha.
-
Dzieci dotykają tych samych części swojego ciała.
-
W pewnym momencie pomyl się, na przykład mówisz ucho, a dotykasz nosa. Dzieci, kiedy to dostrzegą krzyczą STOP!!
-
Powtórz kilka razy.
Ocena
Obserwuj dzieci, żeby ustalić jak dobrze:
-
zauważają, kiedy dorosły “pomyli się” w nazywaniu części własnego ciała.
A website created in the WebWave website builder