Dla kogo? Dla starszych przedszkolaków
Dla dzieci, które mają kłopoty ze wskazywaniem kierunków w przestrzeni od przedmiotu
Kluczowe pojęcia: wskazywanie kierunków w przestrzeni od przedmiotu
Oczekiwania programowe
Dzieci będą:
wskazywać i nazywać kierunki w przestrzeni od przedmiotu
posługiwać się pojęciami: na, pod, w, obok, w środku, nad, przez, wzdłuż, przy, dookoła, naprzeciwko
Materiały dla każdego dziecka
O matematyce
Pierwsze doświadczenia z orientacją w przestrzeni nauczyciel(ka) organizuje w najbliższej przestrzeni dzieci, po której poruszają się, którą opisują. Działając z rzeczywistymi przedmiotami, ustanawiają relacje przestrzenne: blisko, daleko, w, z, nad, pod, przed, obok, wewnątrz, na zewnątrz, pomiędzy itp. Potem wyprowadzają i nazywają kierunki od siebie, następnie od drugiej osoby (która najpierw usytuowana jest tyłem do dziecka, potem przodem i bokiem), od przedmiotu, na kartce papieru, na rysunku. Ważne jest, aby na początku do zadań stosować przedmioty z wyraźnie zaznaczonym przodem i tyłem. Do takich przedmiotów należy krzesło, telewizor, szafa. Szczególnie jest to istotne wtedy, gdy dziecko uczy się używać określeń: przed, za oraz lewa - prawa.
Bardzo trudne jest wyprowadzanie kierunków w przestrzeni od przedmiotu. Wynika to z tego, że jedne przedmioty mają wyraźnie zaznaczony przód i tył (na przykład krzesło), a inne nie mają (na przykład piłka). Jeżeli przedmiot ma wyraźnie zaznaczony przód i tył, to lewa i prawa strona jest stała, bez względu na to, jak umiejscowieni jesteśmy w stosunku do tego przedmiotu. Jeżeli przedmiot nie ma wyraźnie zaznaczonego przodu i tyłu, to w danej chwili przekładamy schemat własnego ciała na przedmiot - moja prawa strona i prawa strona przedmiotu.
W zadaniu dzieci chowają woreczek w określonym miejscu.
Praca nad zadaniem forma: mała grupa
Ocena
Obserwuj dzieci, żeby ustalić jak dobrze:
A website created in the WebWave website builder