Po której stronie leży kredka?

     Dziecko stoi przed lustrem i podnosi prawą rękę. Widzi, że "jego odbicie w lustrze” też podnosi rękę i ta ręka znajduje się naprzeciwko tej, która jest podniesiona. Kiedy ktoś teraz stanie przed dzieckiem, nie musi ono jeszcze potrafić przenieść schematu własnego ciała tak samo, jak stosowało to do obrazu w lustrze. Musi zrozumieć, że orientacja obrazu samego siebie w lustrze jest identyczna z tym, kiedy osoba stoi naprzeciwko niego. Takie myślenie przychodzi wraz z rozwojem poznawczym, jak również przejściem od egocentryzmu do decentracji.

    M. Przetacznikowa uważała, że ważnym czynnikiem rozwoju orientacji przestrzennej jest obiektywizacja stosunków przestrzennych przez dzieci. Początkowo układem odniesienia dla określenia położenia przedmiotu w przestrzeni jest samo dziecko. Z czasem  potrafi ono określić stosunek między przedmiotami na podstawie położenia ich względem siebie. Wzrost obiektywizacji zależy od doświadczeń motorycznych (dziecko coraz sprawniej porusza się w przestrzeni), doświadczeń sensorycznych (lepiej radzi sobie ze spostrzeganiem wzrokowym, słuchowym i dotykowym) oraz od jego rozwoju intelektualnego. Dziecko uczy się rozumieć jak ten sam układ przedmiotów lub ruch (skręt w lewo) wygląda z punktu widzenia innej osoby. Wymaga to operacyjnego myślenia, przewidywania, co w relacji lewa - prawa zmieni się po przemieszczeniu lub po obrocie obserwowanego przedmiotu, a także po zmianie położenia obserwującej ten przedmiot osoby. Stwierdzenie, że B znajduje się na prawo od A, nie jest obiektywną własnością przestrzeni, lecz zależy z której strony na ten układ patrzymy. Nie zawsze B będzie na prawo od A.

• M.Przetacznikowa: Rozwój psychofizyczny dzieci w wieku przedszkolnym w: Materiały do nauczania psychologii, L.Wołoszynowa (red), Seria II, tom III, Warszawa 1968, s.70

• Z.Semadeni: Matematyka w edukacji początkowej - podejście konstruktywistyczne, w: Matematyczna edukacja wczesnoszkolna. Teoria i praktyka, Z.Semadeni (red), Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP, Kielce 2015, s.136.

    W zadaniu dzieci  szukają odpowiedzi na pytanie, dlaczego kredka raz leży z naszej prawej, a raz z lewej strony.