Dla kogo? Dla starszych przedszkolaków
Dla dzieci, które mają kłopoty ze wskazywaniem kierunków w przestrzeni od siebie
Kluczowe pojęcia: wskazywanie kierunków w przestrzeni od siebie
Oczekiwania programowe
Dzieci będą:
orientować się w najbliższym środowisku;
wskazywać i nazywać kierunki w przestrzeni od siebie.
Materiały dla każdego dziecka
frotka
woreczek z ryżem (lub duży klocek, papierowa kulka)
4 kartki w 4 różnych kolorach
O matematyce
Badania rozwojowe dotyczące orientacji prawo - lewo wykazały, że dziecko nabywa tę wiedzę w dwóch głównych etapach. W pierwszym etapie wie, że istnieje boczna orientacja na podstawie pionowej symetrii ciała. Czyli gdybyśmy poprowadzili linię pionową przez środek swojego ciała, to otrzymamy dwie jego strony. Każda z tych stron ma swoją nazwę: moja prawa ręka, moje lewe oko. W codziennym życiu prawa strona dla praworęcznych jest ogólnie związana z dominującą stroną ciała. Jednak korelacja między stopniem dominacji ręki i wynikami w odróżnianiu stron prawo-lewo jest raczej niska, nawet nieistotna u dzieci dziewięcioletnich.
W drugim etapie dziecko przenosi orientację w przestrzeni na zewnątrz, na innych ludzi, na przedmioty. Dziecko rozważa perspektywy, które różnią się od jego własnej. Jest to etap rotacji, w którym odwracalność punktów widzenia odgrywa ważną rolę. Obiekty znajdują się na prawo lub na lewo we względny sposób.
Literatura
D.Elkind: Children's conception of right and left: Piaget replication study IV. "Journal of Genetic Psychology”, 99, 269-276, 1961.
N. Galifret - Granjon: Batterie Piaget-Head (Tests d'orientation droite gauche), w: Manuel pour l'examen psychologique de l’enfant, R. Zazzo (red.), Delachaux et Niestlé. s,. 49-85, Paris 1958.
M. Laurendeau & A. Pinard: Les premières notions spatiales de l’enfant, Delachaux et Niestlé. Neuchâtel, 1968
J.Piaget, Le jugement et le raisonnement chez l’enfant, Delachaux et Niestlé, Neuchâtel 1924.
W zadaniu dzieci wyróżniają kierunki od siebie: przede mną, za mną, po mojej prawej/lewej stronie.
Praca nad zadaniem forma: indywidualnie
Dzieci stoją jedno obok drugiego. Każdy z nich ma woreczek (klocek, kulkę z papieru). Na prawych rękach mają frotki (lub na lewych).
Stań przed dziećmi, tyłem do nich. Mów co mają robić i razem z nimi wykonuj zadanie.
Powiedz:
Podrzućcie woreczek wysoko do góry.
Połóżcie woreczek na dole, na podłodze.
Połóżcie woreczek przed sobą. Połóżcie woreczek z tyłu, za wami.
Pomachajcie prawą ręką. Prawa ręka to ta z frotką. Podnieście prawą nogę. Sięgnijcie prawą ręką za prawe ucho.
Popatrzcie, kto stoi po waszej prawej stronie. Prawa strona to ta z frotką.
Pomachajcie lewą ręką. Na lewej ręce nie macie frotki. Podnieście lewą nogę. Sięgnijcie lewą ręką za lewe ucho.
Sprawdźcie, kto stoi po waszej lewej stronie. Lewa strona to ta bez frotki.
Połóżcie woreczek przed sobą. Przenieście woreczek tak, żeby leżał po waszej prawej stronie (czyli po stronie z frotką), po lewej stronie (po stronie bez frotki).
We wskazywaniu i nazywaniu stron prawa/lewa pomaga zaznaczenie jednej ręki, na przykład prawej, frotką. Ważne, żeby:
wszystkie dzieci miały zaznaczoną tą samą stronę;
konsekwentnie zaznaczać tą samą stronę i tak długo zaznaczać, jak długo dzieci tego potrzebują;
odpowiednio formułować polecenia, na przykład: Skręcamy w prawą stronę, na prawych rękach macie frotki.
Na podstawie: E.Gruszczyk - Kolczyńska, E.Zielińska, Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli, WSiP, Warszawa 1997, s.20-21.
Adaptacja
Dzieci mają 4 kartki w różnych kolorach. Kładą je tak jak powie dorosły, na przykład czerwoną kartkę przed sobą, a zieloną z tyłu (za sobą), żółtą po lewej ich stronie, a niebieską po prawej. Obracają się. Określają jakiego koloru kartka teraz jest przed nimi, jaka za nimi, jaka po prawej stronie, a jaka po lewej stronie.
Ocena
Obserwuj dzieci, żeby ustalić jak dobrze:
kładą woreczki przed sobą, za sobą, po swojej prawej/lewej stronie.
A website created in the WebWave website builder