Gdzie się schować?
Dla kogo? Dla dzieci z klasy 1.
Dla dzieci, które mają kłopoty z przyjmowaniem różnych punktów widzenia
Kluczowe pojęcia: przyjmowanie różnych punktów widzenia
Oczekiwania programowe
Dzieci będą:
- przyjmować różne punkty widzenia
Materiały dla grupy
- w zależności od sytuacji
O matematyce
Wczesne myślenie przestrzenne dzieci to patrzenie na świat tylko i wyłącznie z ich własnej perspektywy. W końcu dziecko zdaje sobie sprawę, że inne osoby mają inny punkt widzenia. Zaczyna wyobrażać sobie, jak wygląda przestrzeń z innych perspektyw. Na przykład dziecko potrafi schować misia tak, żeby nie widziała go osoba, która siedzi na krześle. Wie, że w innym miejscu musi schować misia, żeby nie zobaczyła go osoba, która siedzi na dywanie, czy tak, która właśnie wchodzi do sali. Dzieciom nie jest łatwo wyobrazić sobie, jak wygląda dana przestrzeń z innych punktów widzenia.
W zadaniu dzieci określają, gdzie można coś schować, żeby ktoś tego nie widział.
Praca nad zadaniem forma: cała grupa
- Organizuj sytuacje, w których możesz zapytać dzieci o to, gdzie ktoś musi się schować, gdzie coś można schować, żeby schowanej osoby, czy schowanego przedmiotu ktoś inny nie widział. Wykorzystuj codzienne sytuacje - wystarczy czasami zadać dzieciom odpowiednie pytanie. Oto kilka propozycji takich sytuacji.
- Na środku sali stawiasz kurtynę.
- Dzieci siadają po jednej stronie kurtyny, a ty po drugiej.
- Zapytaj: Czy widzicie mnie? A czy ja was widzę?
- Usiądź z boku kurtyny.
- Zapytaj: Czy wy mnie widzicie? A czy ja was widzę?
- Dzieci określają słowami, gdzie muszą się schować (w sali, na podwórku), żebyś nie widziała ich. Za każdym razem stań w miejscu, z którego będziesz próbowała dostrzec dzieci. Sprawdzają czy ich propozycja jest dobra.
- Dzieci siedzą na dywanie. Zapytaj: Gdzie musimy postawić kosz, żeby nie zobaczyła go pani dyrektor, która zaraz wejdzie do sali? Chowają kosz i sprawdzają, czy widać go kiedy się stanie w drzwiach.
- Usiądź naprzeciw dzieci. Zasłoń oczy. Dzieci sadzają misia tak, żebyś nie zobaczyła go, kiedy odsłonisz oczy.
- Na podwórku dzieci stają na ścieżce. Zapytaj, gdzie można schować piłkę, żeby nikt jej nie zobaczył z tego miejsca, w którym stoją dzieci. Chowają piłkę i sprawdzają czy nie można jej zobaczyć.
- Potem zapytaj, gdzie można schować piłkę, żeby nie zobaczyła jej osoba, która wejdzie wysoko na drzewo / usiądzie na ławce / nadejdzie z drugiej strony ścieżki itp.
- Jedno z dzieci staje przy oknie. Wygląda przez okno. Pozostałe dzieci określają, co widzi przez okno koleżanka/kolega. Potem wszystkie sprawdzają co widać przez okno.
- Każde dziecko ma zrobioną z kartonu przesłonę (lub z klocków buduje mur). Ma też dwie figurki, na przykład chłopczyka i babci. Ustawia chłopczyka tak, żeby babcia go nie zobaczyła. W różnych miejscach ustawia babcię i chłopczyka. Ustawia przesłonę (buduje z klocków mur) w kształcie litery T (można też w kształcie litery L, Z). Ustawia figurkę babci i chłopca tak, żeby babcia nie widziała chłopca.
Adaptacja
- Jeżeli dziecko nie potrafi opisać, co widzi osoba, która patrzy w inną stronę, ma inny punkt widzenia, to możesz zaproponować, żeby przez moment popatrzyło (stanęło) tak, jak tamta osoba.
Ocena
Obserwuj dzieci, żeby ustalić jak dobrze:
- określają, co widzi osoba, która patrzy z innego miejsca niż one.
A website created in the WebWave website builder