Dziwne powitania
Dla kogo? Dla młodszych przedszkolaków
Dla dzieci, które mają kłopoty ze wskazywaniem części własnego ciała
Kluczowe pojęcia: wskazywanie i nazywanie części własnego ciała
Oczekiwania programowe
Dzieci będą:
-
wskazywać określone części swojego ciała
Materiały
-
nie są potrzebne
O matematyce
Najprostsze zadania z orientacji w przestrzeni polegają na wskazywaniu i nazywaniu części własnego ciała. Dorosły nazywa i wskazuje części swojego ciała, a dzieci pokazują te części u siebie. Małe trzylatki bez trudu pokazują, gdzie miś ma ucho, gdzie oko, a gdzie brzuch i plecy. Gorzej jest z pokazaniem szyi, gdyż tę część ciała słabo dziecko doświadcza, a też rzadziej pytają o nią dorośli
W zadaniu dzieci witają się, dotykając się wskazanymi częściami ciała.
Praca nad zadaniem forma: cała grupa
-
Gra muzyka, dzieci poruszają się po sali.
-
Gdy muzyka przestaje grać, każde dziecko wita się z kolegą/koleżanką, która stoi obok niego.
-
Wskaż część ciała, która witają się dzieci. Na przykład: Witają się palce; Witają się kolana; Witają się nosy itp.;
Adaptacja
-
Dzieci stoją w parach. Wskaż część ciała, którą mają się dotknąć, na przykład dotykają się czołem, łokciem, brzuchem itp. Dotykając się w parze skaczą, gdy gra muzyka. Muzyka przestaje grać, dzieci zatrzymują się i zmieniają parę.
Ocena
Obserwuj dzieci, żeby ustalić jak dobrze:
-
dotykają się wskazanymi przez dorosłego częściami ciała.
A website created in the WebWave website builder